Ik zat in de auto toen ik gisteren hoorde van het busongeluk in Zwitserland en mijn hart stond even stil..
Hier bij ons merk je dat het rechtstreeks iedereen raakt; ik werk in Eindhoven en de dochter van een vriendin van m'n collega ligt nu in coma als gevolg van het ongeluk. En heel veel collega's hebben kinderen die weer kinderen uit de bus of broertjes of zusjes daarvan kennen... Hoezo grens? Deze streek grijpt zo wel heel dicht in elkaar...Het was vandaag af en toe heel stil op het werk...
Ik zei al: Het zal jouw kind maar zijn. Verschrikkelijk. Heb vanmorgen met tranen in mijn ogen naar het wrak zitten kijken. En ik heb mijn kinderen eens even heel stevig geknuffeld.
BeantwoordenVerwijderenTja, ik heb hier gewoon geen woorden voor. Ik leef in mij hart met iedereen mee.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Monique
Ben het helemaal met je eens. En dan vallen alle grenzen weg. Wees dankbaar als voor jou de dag weer veel geluk gebracht heeft en denk aan al het andre verdriet.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Marja
Wij wonen in Best, ook dichtbij. Dit raakt iedereen diep, waar ook ter wereld. Zo'n groot leed....We leven mee..
BeantwoordenVerwijderenAlix